Bir takım şeyler yine doğanın etrafında dönmeye devam ediyor. Sanatın en içe işleyen tonlarının ilham kaynağı olan doğa, oyunlarına bizleri de davet etmekte gecikmiyor. Kış sert geçiyor ve biz bu sertliği ya burun deliklerimizden içeri soğuk hava dolduğunda ya da daveti cevapsız bırakmayıp, ona karıştığımızda hissediyoruz. Tüm uzuvlarımız soğuğun yakıcılığı ile kavrulurken zihnimizde soğuk olmayan bir serinlik yer ediniyor. Kafamızı bir pusula gibi yön bulmak için çeviriyoruz ve işte orada Eisflammen ile karşılaşıyoruz.
Yeni yılın ilk ayı geride kalmışken Rusya taraflarında hareketlilik devam ediyor. Eisflammen, Следуй за мной (Follow Me) adındaki albümüyle doğa, kış ve yitiklik çağrısını sürdürüyor. Son zamanlarda black metal anlamında adından sıklıkla bahsettiren ama bunu üstü kapalı şekilde yapan Rus black metali görünen o ki Eisflammen ile daha fazla sessiz kalmaya ihtiyaç duymuyor.
Almanca buz alevleri anlamına gelen Eisflammen, ne ifade etmek istediğini şarkı sözlerinden müziğe kadar tümüyle geçirebilmiş atmosferik black metal grubu. Şurada biraz duralım ve debelenelim. Bir şeyi ifade etme konusunda sıkıntılar, yaşamın her alanında var olmakla kalmıyor aynı zamanda zorlayıcı bir görev de yüklüyor omuzlara. Söz konusu müzikse eğer bu zorlayıcılık yoğunluğun içerisinde bambaşka bir noktaya varıyor. Eisflammen ise bu noktada biraz sıkıntılı bir hat çiziyor kendi ekseninde. Çok da yükseğe çıkmayan albüm kalitesi ve zaman zaman tekrarlayan melodileri ile kendi kuyruğunu yakalamaya çalışan ama varış noktasını bilen melodiler sunuyor bizlere. Buz ve ateşin kavgası olarak da düşünebiliriz. Hangsinin tarafını tutarsan o kazanandır.
2015 yılında çıkan ilk albümden sonra gelen Follow Me, müziğin olmasa da gölgede kalmış brutal vokallerin biraz daha ön plana çıktığı bir deneyim sunuyor. Albüme adını veren parçadaki kuş ve doğadan sesler ile açılışın yapıldığı şarkıda bu değişikliği fark ediyoruz. Bir dakika boyunca süren pastoral şölenin arkasından ise birbirine entegre olmuş gitarlar ile serin soluğu ciğerlerimize işliyoruz.
The Bonfires albümün incisi sayabileceğim güzellikte ve akıcılıkta bir şarkı. Eisflammen’in zihnimde iç içe geçen bir karşılığı olsaydı karlarla kaplı ormanda yolunu bulmak için kamp ateşine ihtiyaç duyan bir insanın çağrısına denk düşen bu şarkı olurdu. Bazen diyaloglara ve sıklıkla da monologlara sığınan The Bonfires, baterist Valery Kuznetsov’un elinden çıkan albüm kapağına nokta atışı bir gönderme içermekte. Sisli ya da karın seri yağışı ile aynı görünümü kazanmış havada ateşin rengi her noktadan seçilebilir. Bu yüzden belki de bu kamp ateşi albümün kalbi sayılabilir. En azından benim için.
Konsept albüm olarak yola çıkılmasa da temelindeki doğayı merkez aldığımızda öyleymiş gibi görünen Follow Me, bir yürüyüşün acımasız rotalarını işaret ediyor. Takip ederek başladığımız yolculuğun aşamalarında önce ateş ve sonra sönmüş ateşten geriye kalan kül ile karşılaşıyor, her karşılaşmada yaşamın sonunu bir kez daha hatırlıyoruz. Lead gitarlar nefes aldırmaya çalışsa da baterilerin ritmi bozmak istemezcesine seri hamleleri ile yaşadığımız duyguya hapsoluyoruz. En sonunda da irademizin gücü tarafından ele geçirilip, bir sonraki yolculuk için gündelik işlerimize geri dönüyoruz.
Konunun bir yerinde doğanın geçmesi, neredeyse her şarkıda atmosferi katlayacak şeklinde yükselen arka vokaller ile çözücü gücüne kavuşan albümün özgünlüğü tartışmaya açık olsa da Follow Me beni dinlerken heyecanlandıran bir iş oldu. Güçlü ve kirli tonlamaları yaşamın kusursuz olmamasına işaret edebilir, yine de müzik bir şekilde ayrıştırıcı kılavuzunu zihnin akışına bırakmakta. Eisflammen de kuş sesleri ile başlayan yolculuğunu kuş sesleri ile sonlandırmakta ve bizlere hangi gücü seçtiğimizi sormakta. Ateş mi yoksa buz mu?
İyi dinlemeler.
Albümdeki favorilerim: The Bonfires, In the Mysteries of the Nights, Unyielding Will.
